شبیه‌سازی و عدم تصرف در خلقت الهی

تولید مثل متعارف نزد بشر به شکل جنسی صورت می‌‌گیرد. در این شیوه اسپرم و تخمک، زیگوت یا سلول تخم را تشکیل می‌‌دهند و سپس مراحل جنینی آغاز می‌‌شود. در شبیه‌‌سازی، موجود زنده، بدون آمیزش جنسی و دخالت اسپرم تولید می‌‌شود، بدین‌صورت که از یک سلول جسمی تمایز یافته و ترکیب آن با تخمکی که هسته‌‌اش برداشته شده، یک موجود زنده کامل متولد می‌شود. شبیه‌‌سازی در نباتات و حیوانات به اتفاق امامیه و اهل‌‌سنت جایز است، ولی در مورد شبیه‌‌سازی انسانها آراء مختلف است. برخی از فقهای امامیه، قائل به جواز مطلق و برخی قائل به جواز مقیّد و برخی نیز قائل به حرمت می‌‌باشند، اما فقهای اهل‌‌سنت به اتفاق آن را حرام می‌‌دانند. از جمله ادله حرمت این عمل، تغییر در خلقت خدا است که در این نوشتار با بررسی ادله مربوط به آن، این نتیجه حاصل می‌‌شود که این ادله شامل شبیه‌‌سازی نمی‌‌باشند و از این حیث نمی‌‌توان شبیه‌‌سازی انسانی را تحریم کرد.